Cimoszewicz i Kwaśniewski to byli ludzie oświeceni

autor zdjęcia: Piotr Janowski

źródło: Fotorzepa

1995 rok. Jolanta Banach z Leszkiem Millerem. Pogawędka o dyskryminacji kobiet.

SLD stracił wiarygodność, a Leszek Miller stał się synonimem człowieka, który zmienia poglądy. I ciągle nie jest w stanie się odnaleźć, bo wychwalał pod niebiosa Donalda Tuska, a dzisiaj robi rewerencje w stronę PiS. Rozmowa z Jolantą Banach, byłą działaczką SLD i SdPl

Rz: Przeszła pani drogę od duszpasterstwa akademickiego, w którym działała pani w latach 80., do komitetów Zbigniewa Bujaka, które na początku lat 90. walczyły o prawo do aborcji. Jak to się stało?

Ludzie przychodzili do ośrodka duszpasterskiego dominikanów prowadzonego przez Sławka Słomkę z różnych powodów: jedni głównie religijnych, inni – bo w stanie wojennym chcieli pomagać opozycji. Kościół przed 1989 rokiem, zwłaszcza ten dla inteligencji, był zupełnie inny niż dzisiejszy. Chciał być ośrodkiem ruchów opozycyjnych i dlatego zachowywał daleko większą otwartość na różne poglądy i środowiska niż obecnie. Dziś po prostu nie musi tego robić.

To nie tłumaczy pani zwrotu ideowego.

Główną przyczyną mojego zwrotu na lewo był fakt, że po 1989 roku rewolucjoniści z „Solidarności" wydali wojnę kobietom. Przystąpili do zaostrzenia prawa aborcyjnego, zaczęli krytykować edukację seksualną i środki antykoncepcyjne. Zaczęto mówić o zamykaniu przedszkoli, bo przecież dzieci lepiej wychowują się w domu, więc matki powinny z nimi siedzieć do siódmego roku życia. Pojawiła się narracja, że przedszkola są komunistyczną spuścizną, bo w to komunizmie kobiety miały pracować na traktorach, a dzieci chodzić do przedszkola. Takich argumentów używał Jan Maria Rokita. Obserwowałam to wszystko z...