Jak zwiększyć przejrzystość polityki pieniężnej

Wodzisław Kiciński Warto skrócić sześciotygodniowy okres, po upływie którego są ujawniane wyniki głosowań Rady Polityki Pieniężnej.

Jakkolwiek oceniać rezultaty polityki niskich stóp procentowych i luzowania ilościowego, przyznać trzeba, że zaangażowanie banków centralnych w pokryzysową politykę gospodarczą znacznie przerasta wysiłki polityków. Spektakularne decyzje i bezprecedensowe interwencje sprawiły, że bankowość centralna, wcześniej często opisywana jako zawód skrytych ekonomistów w szarych garniturach, nagle stała się znacznie bardziej interesująca.

Alchemicy w bankach centralnych

Szefowie największych banków centralnych zyskali zainteresowanie mediów – do tego stopnia, że uwadze dziennikarzy nie uszło, iż w dniu ogłoszenia programu luzowania ilościowego w strefie euro Mario Draghi, prezes Europejskiego Banku Centralnego (EBC), założył ten sam krawat, który nosił, gdy wypowiadał pamiętne słowa: „whatever it takes". Nic więc dziwnego, że u niektórych zyskał przydomek „Super Mario".

Z kolei Neil Irwin, korespondent „Washington Post", zatytułował swoją książkę o triumwiracie szefów Banku Anglii, Rezerwy Federalnej i EBC podczas kryzysu „Alchemicy", pokazując i jednocześnie wątpiąc w ich zdolność do kreowania wartości z pieniędzy wtłaczanych do gospodarczego obiegu. Jednak najbarwniejsze porównanie należy się chyba brytyjskiej prasie, która swego czasu...