Możemy robić wszystko to, co biali

autor zdjęcia: Bartek Sabela

źródło: Fotorzepa

Na zdjęciu: Mukuka Nkoloso, jeden z niedoszłych afronautów, w swym domu w Lusace. „Spójrz na to drzewo. Ponieważ je widzę, mogę do niego dojść. Tak samo jest z Księżycem” – mawiał jego tato, Edward Mukuka Nkoloso, który wierzył, że jego kraj wyśle rakietę w kosmos.

źródło: materiały prasowe

Stojąc na szczycie Chingwele Hill w Lusace, unosił włócznię i celował ostrzem w Księżyc. A potem brał zamach i z całych sił ciskał nią w Srebrny Glob.

Mukuka Nkoloso przyszedł do mojego biura – zaczyna cichym, ledwo słyszalnym głosem Sikota Wina. Widzę, że wspomnienia o Nkoloso sprawiają mu radość. – Stanął w drzwiach, zastanowił się chwilę i powiedział: „Sikota, nie uważasz, że my też byśmy mogli dokonać tego, co robią teraz biali?". „O co dokładnie ci chodzi?", spytałem. „No o ten cały wyścig kosmiczny", odparł. Roześmiałem się głośno. Nigdy by mi to nie przyszło do głowy! Owszem, słyszałem o tym, że Amerykanie próbują wysłać człowieka na Księżyc. Powiedziałem mu: „Nie wydaje ci się, Mukuka, że my tutaj mamy wiele ważniejszych spraw na głowie niż lądowanie na Księżycu? Na przykład musimy wyzwolić nasz kraj! Wycieczka na Księżyc może poczekać". Nie wyglądał na przekonanego, wręcz przeciwnie. Powtarzał: „Nie, nie, musimy pokazać białasom, że my też potrafimy, że możemy to zrobić tutaj, w Lusace!". Spytałem zatem, gdzie chce zacząć, bo byłem przekonany, że żartuje. A on mi na to: „Właśnie dlatego do ciebie przychodzę, Sikota, jeśli się zgodzisz, to zacząłbym trenować ludzi tu, na wzgórzu".

Biuro UNIP [partii rządzącej w Zambii od 1964 do 1991 roku – red.], w którym pracował Sikota Wina, znajdowało się wtedy w czarnej dzielnicy Matero. Za nim wyrastało niewielkie, porośnięte buszem wzniesienie.

– On naprawdę wierzył, że to jest możliwe – mówi Sikota Wina. – To dawało nadzieję. Jego przesłanie było bardzo proste i...