Początek i koniec kija

źródło: AFP

KOD stracił twarz, jaką Mateusz Kijowski stał się także dla przeciwników tej organizacji. Na zdjęciu manifestacja poparcia dla rządu zorganizowana tuż przed antyrządową demonstracją Komitetu. Warszawa, 7 maja 2016 r.

Mateusz Kijowski zdał sobie sprawę, że nie może pozostać szefem Komitetu Obrony Demokracji. Ale nie ma pewności, czy zrozumiał, dlaczego do tego doszło.

Ojciec sukcesu Komitetu Obrony Demokracji i być może jego grabarz. Były już lider, który w majowych wyborach na przewodniczącego przegrał walkowerem. Dla jednych sympatyczny, nieśmiały pan z kucykiem, fan motocykli i obrońca demokracji, dla innych wyrachowany alimenciarz, lawirant, który korzysta na ułomności polskiego prawa. Sam chętnie powołuje się na autorytet Władysława Bartoszewskiego, który mówił: „Prawda nie leży pośrodku, prawda leży, tam gdzie leży". Przedstawmy ją zatem.

Poeta i dyktator

Na początek garść niebudzących wątpliwości faktów z biografii Kijowskiego. Przyszły lider KOD urodził się w 1968 r. w Warszawie. Studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim, szybko zmienił uczelnię na Instytut Studiów nad Rodziną przy Akademii Teologii Katolickiej, po roku przeniósł się na dziennikarstwo. Porzucił naukę i zaczął projektować śpiwory i kurtki puchowe. W 1991 r. najął się do pracy w dziale informatycznym „Gazety Wyborczej", po dwóch latach został zatrudniony w Centrum Edukacji Komputerowej, a w 2000 r. skończył studia w Wyższej Szkole Zarządzania na kierunku zarządzania informacją w biznesie. W czasie rządów PO objął stanowisko dyrektorskie w PZU. W 2003 r. odszedł z firmy i od tej pory nie ma stałej pracy.

Kijowski jest synem wziętego matematyka Jerzego, który m.in. z Antonim Macierewiczem w 1969 r....