![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Dżuma i potop
Oran! Oran!" – wezwanie do udziału w cierpieniu, sygnał wysłany przez Alberta Camusa w czas i przestrzeń. „Dżuma" miała być sprawozdaniem z dramatycznej walki z absurdalnością zła; do tak wielkiej pokory w jego obliczu, że nawet nadzieja na zwycięstwo jest tu czymś nie na miejscu, objawem pychy.
Pojąć absurdalność świata, konieczność przegranej i mimo to wytrwać w oporze, który i tak nic nie zmieni – to przykazanie, którego przestrzegają „święci bez Boga", bohaterowie powieści, dramatów i esejów Camusa.
Dżuma przychodzi spod ziemi. Szczury o zakrwawionych mordkach wychodzą z piwnic i kanałów, by umrzeć na powierzchni. Prawda tkwi zawsze w podziemiach. Tak jak w koncepcjach, które zdominowały europejską, a zwłaszcza francuską humanistykę w XX w. W marksizmie podziemiem była baza, w psychoanalizie – nieświadomość, w strukturalizmie – struktury myślenia i działania. Za każdym razem twórcy tych koncepcji zdawali się powtarzać credo, którym...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
