Pot, łzy, kasa i e-mocje

źródło: EAST NEWS

Tłumy jak na siatkówce czy meczach piłkarzy. Mistrzostwa Świata w Grach Komputerowych Intel Extreme Masters, katowicki Spodek, 2014 r.

źródło: materiały prasowe

Polska ma swoje gwiazdy e-sportu. Jedną z największych jest Jarosław „pashaBiceps” Jarząbkowski.

Treningi po kilka godzin dziennie, nagrody warte miliony dolarów i kolejne miliony widzów przed ekranami telewizorów. Tradycyjny sport ma poważnego konkurenta – gry komputerowe.

Grupa chłopaków i dziewczyn siedzi wpatrzona w komputery. Na twarzach skupienie, na uszach słuchawki. Ubrani jednakowo, jak na drużynę przystało. Za nimi kręci się człowiek w garniturze, z karteczką w ręku, obserwuje to, co się dzieje na monitorach. Od czasu do czasu coś podpowiada. To trener, który kontroluje i koordynuje taktykę i chłodnym okiem ma ocenić to, co może umknąć w wirze wirtualnej walki.

Po drugiej stronie wielkiego stołu sytuacja wygląda tak samo. Zabawa? Studenci informatyki postanowili uczcić juwenalia w nietypowy sposób? Nic z tego. To nie jest też turniej osiedlowy, który zorganizowała grupka zapaleńców.

Jeśli komuś kojarzy się to z połową lat 90., gdy królem na podwórku był kolega posiadający najszybszy komputer, jeśli ktoś przypomina sobie sesje grania, podczas których jedni się bawili, inni patrzyli (i na zmianę), to jest w wielkim błędzie. Podobne są tylko emocje i zaangażowanie graczy. Reszta jest już profesjonalna. Mama nie donosi kanapek, nie zagląda do pokoju z pytaniem „może byście już skończyli?".

Walka idzie na całego. Chwila zawahania może kosztować naprawdę drogo. Tu nie ma miejsca na żaden błąd, bo stawka jest poważna, nie tylko zwycięstwo w turnieju, ale też nieśmiertelna chwała (wcale nie wirtualna) i ogromne pieniądze. Na trybunach siedzą setki, tysiące widzów. Emocje sięgają zenitu. Kto nie zmieścił się na...