Jak księgować i rozliczyć sprzedaż środka trwałego

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

EWIDENCJA | Zbycie składników majątku firmy wykazuje się w segmencie pozostałej działalności operacyjnej. To jeden z wyjątków od zasady zakazu kompensaty – w sprawozdaniu finansowym prezentuje się wynik transakcji. Magdalena Kraszewska-Szuba

Co do zasady, jednostki gospodarcze osiągają przychody z działalności gospodarczej z tytułu sprzedaży towarów albo świadczenia usług. Zdarza się jednak, że przychody są osiągane również w wyniku zbycia składników firmowego majątku. Najczęściej taka sytuacja ma miejsce, gdy środek trwały przestał być jednostce potrzebny, ale można go sprzedać odzyskując część jego wartości. Ustawa o rachunkowości (dalej: uor) nie podaje szczegółowych wytycznych dotyczących ujęcia w księgach rachunkowych tego rodzaju transakcji. W razie wątpliwości warto sięgnąć po Krajowy Standard Rachunkowości nr 11 „Środki trwałe". KSR 11 definiuje rozchód środka trwałego jako wszelkie czynności (faktyczne i prawne) skutkujące zaprzestaniem ujmowania środka trwałego w księgach rachunkowych jednostki, w tym w szczególności między innymi na skutek sprzedaży. W tym momencie jednostka gospodarcza zaprzestaje ujmowania środka trwałego w księgach rachunkowych. Z chwilą rozchodu następuje również zakończenie jego amortyzacji, wyłączenie z ewidencji środków trwałych i kasacja numeru inwentarzowego. Wartość księgowa netto rozchodowanego środka trwałego obciąża (z pewnymi wyjątkami) bieżący wynik finansowy. Zaprzestanie ujmowania środka trwałego następuje pod datą jego sprzedaży lub nieodpłatnego przekazania.

Szczególny sposób prezentacji

Należy pamiętać, że...