Hardzi cienko przędą

źródło: Forum

Kampania wyborcza, kwiecień 2017, w przeznaczonych do zamknięcia zakładach Whirlpoola w Amiens pojawia się Emmanuel Macron. Swemu rodzinnemu miastu na razie nie pomógł stanąć na nogi, a teraz, gdy pod naciskiem protestów „żółtych kamizelek” wycofuje się z planu ambitnych reform, będzie o to jeszcze trudniej

Amiens, jak nasza Łódź, bardzo długo była ogromnym ośrodkiem tekstylnym. Dzieci nie musiały kończyć szkół, bo wiadomo było, 
że i tak dostaną pracę. Dziś po przędzalniach nie ma śladu, ale dawna mentalność pozostała. Francuzom wciąż się wydaje, że miejsce 
w samym centrum globalnej gospodarki po prostu im „się należy".

Emmanuel Macron nie jest jedynym znanym politykiem, który wywodzi się z Amiens. Wszyscy we Francji wiedzą też, kim jest François Ruffin, organizator ruchu protestów „Nuit debout" z 2016 r. i reżyser filmu dokumentalnego „Merci Patron!" („Dziękuję, szefie!"), poświęconego losom robotników fabryk przenoszonych za granicę, a dziś jeden z przywódców radykalnej lewicowej partii Francja Niepokorna.

Choć Ruffin jest tylko dwa lata starszy od Macrona i chodził do tej samej co prezydent szkoły jezuitów „La Providence", w czasach, gdy mieszkali w Amiens, to nigdy się nie poznali.

– To był inny świat. Z jednej strony zamożna burżuazja, z drugiej ludzie, którzy co miesiąc mają trudności ze związaniem końca z końcem – mówi „Plusowi Minusowi" Jean-Marc Chevauché, zastępca redaktora naczelnego głównej gazety regionu, „Le Courrier Picard". – Także i dziś nikt się nie identyfikuje z Macronem. Gdyby przeszedł się po ulicach naszego miasta, wcale nie witano by go z otwartymi ramionami – dodaje.

Ale Macron do 120-tysięcznego Amiens przyjeżdża bardzo rzadko. Co prawda to tu 6 kwietnia 2016 r. ogłosił powstanie ruchu En Marche!, który rok później wyniósł go do Pałacu Elizejskiego. Tak się jednak robi zawsze, aby pokazać, że to inicjatywa oddolna, a nie kolejny przekręt paryskich elit. Ale już na...