Bałtycki test na solidarność

źródło: Shutterstock

Budowa gazociągu Nord Stream pokazała, ile warte są unijna współpraca, siła więzi transatlantyckich, zaangażowanie Zachodu w obronę demokratycznej Ukrainy i relacje Niemiec z Polską. Wygląda na to, że mniej, niż się spodziewaliśmy.

Już sama obecność kanclerz Niemiec Angeli Merkel na Kremlu w sobotę 11 stycznia była wielkim sukcesem Władimira Putina. W środku kryzysu irańskiego rosyjski przywódca pokazał, jak bliskie są jego relacje z największym krajem Unii Europejskiej. Merkel razem ze swoim gospodarzem sprzeciwiła się zerwaniu przez Waszyngton umowy atomowej z Teheranem. Zapowiedziała też organizację w Berlinie konferencji w sprawie pokoju w Libii, w której, podobnie jak w Syrii, kluczową rolę odegra Moskwa.

Przede wszystkim jednak zapewniła, że żadne działania Stanów Zjednoczonych nie wstrzymają zakończenia budowy pod Bałtykiem gazociągu Nord Stream 2. Dwa miesiące wcześniej Waszyngton ogłosił sankcje na firmy kładące rurę na dnie morza. – Nie mogę zgodzić się z podejściem Ameryki do tego projektu, na nałożenie sankcji. To ingerencja w wewnętrzne sprawy Niemiec i Europy – podkreśliła pani kanclerz. – Jestem przekonany, że jeśli nie pod koniec tego, to w pierwszym kwartale następnego roku gazociąg zacznie działać – zapewnił prezydent Putin. W ten sposób do finału zbliża się jeden z najważniejszych projektów geopolitycznych rosyjskiego przywódcy. I trudno nie uznać, że wychodzi on z niego zwycięsko na wszystkich frontach.

Ściskanie Ukrainy

Nie wiadomo, czy te słowa wymsknęły się nieopatrznie pani kanclerz, czy też była to całkiem świadoma deklaracja, ale Angela Merkel tylko raz...