Upiory sowieckiego wychowania

źródło: Wikipedia

źródło: Getty Images

Magnitogorsk, kopalnie czy uralskie huty funkcjonowały także dzięki przymusowej pracy sowieckiej młodzieży

źródło: Getty Images

W czasie II wojny światowej zwerbowanych mężczyzn zastąpiły w fabrykach młode kobiety

Paweł Korczagin i Pawka Morozow to postacie, które stalinowska propaganda przekuła w metryczne wzorce sowieckiej młodzieży. Pierwszy budował komunizm, aż stał się kaleką. Drugi zadenuncjował ojca i zginął śmiercią donosiciela.

Paweł Korczagin jest bohaterem powieści Nikołaja Ostrowskiego „Jak hartowała się stal" (pierwsze wydanie: 1934 r.). Utwór opisujący losy pierwszego pokolenia sowieckiej młodzieży został wydrukowany w niewiarygodnym nakładzie 36 mln egzemplarzy. Na przykładzie Korczagina propagował rewolucyjny zapał i altruistyczną postawę komsomolca, czyli aktywisty Komunistycznego Związku Młodzieży. Oczywiście był to altruizm swoiście pojmowany. Literacki guru był najpierw bolszewickim dywersantem podczas wojny domowej na Ukrainie. Następnie trafił do policji politycznej, aby nieco rozczarowany brakiem społecznego zapału budować potęgę sowieckiego przemysłu za cenę własnego zdrowia. Spowiedź dziecięcia owych czasów zaczyna się i kończy na szpitalnym łóżku. Sparaliżowany Korczagin jest tragicznie samotny, miłość do kobiety poświęcił wszak dla dobra ZSRR.

Komsomolcy gwałciciele

Bohater prozy Ostrowskiego stał się metrycznym wzorcem życiowej postawy sowieckiej młodzieży tak potrzebnej w komunistycznym ustroju. Przecież w 1920 r. Włodzimierz Lenin na zjeździe komsomołu podkreślał, że: „stare społeczeństwo może tylko zniszczyć burżuazyjny kapitalizm. Budować komunizm musi nowe pokolenie wychowane przez bolszewików".

W kilka lat później wtórował mu Józef Stalin: „znaczenie robotniczo-chłopskiej młodzieży wynika z tego, że jest ona żyzną glebą budowy...