![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Gawęda o homerze z Warszawy
Wiechem" Stefana Wiecheckiego nazwał językoznawca prof. Witold Doroszewski, a z kolei „Homerem warszawskiej ulicy" – poeta Julian Tuwim. W 1937 r. przyznano mu Srebrny Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury za „szerzenie zamiłowania dla literatury polskiej", a w 1951 r. cenzura nakazała wycofanie jego utworów nawet z bibliotek.
Ale zacznijmy od początku. Stefan Wiechecki (1896–1979), jeden z dziesięciorga rodzeństwa, syn warszawskiego właściciela sklepu wędliniarskiego, od początku podążał swoją drogą. Wiecheccy mieszkali w pobliżu Kercelaka, największego bazaru przedwojennej stolicy, który małego Stefka przyciągał jak magnes. Opowieść „Ech, panie Wiech" autorstwa Danuty Koper i Janusza Dziano ma charakter gawędy, w której przeczytać można, że: „Sumienny uczeń Wiechecki drałował na Nowy Świat" albo że zadebiutował, mając 12 lat, „wyciskaczem łez o losie biednego poety, dokonującego żywota swego w ciemnej i wilgotnej mansardzie", a także iż „pod wpływem środowiska, w którym z wielkim upodobaniem przebywał,...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
