O micie CPK

Zamiast wydawać 100 mld zł na centralne lotnisko, inwestujmy w koleje dużych prędkości, elektrownię jądrową, odejście od węgla, a także modernizację usług publicznych.

Seria trzech artykułów w „Rzeczpospolitej" o CPK (9, 10 i 13 lipca) może nawet bardzo wnikliwego czytelnika wprawić w sporą konfuzję: skoro – jak zapewnia prezes CPK Mikołaj Wild i analitycy AT Kearney – ta inwestycja to „sam miód", to dlaczego budzi tak wielkie przeciwne emocje? Czy ktoś się myli, czy też punkt widzenia zależy od punktu siedzenia? Można rozumieć chciejstwo rządzących wpisania się w kanon wielkich budów II Rzeczypospolitej, ale rzecz idzie o miliardy złotych publicznych pieniędzy.

Raport AT Kearney entuzjastycznie dokumentuje oczekiwane korzyści, ma jednak tę niewiarygodność, że – jak zastrzegają autorzy – opiera się danych wzrostowych i kosztowych przekazanych przez zamawiającego, czyli... CPK. Koncentruje się on na fazie budowy portu, wyliczając oczekiwane korzyści dla rynku pracy i polskiego PKB do 2035 r. Nie zajmuje się natomiast tym, co miałoby się w tym hubie transportowym dziać po oddaniu do eksploatacji w 2027 r. A to właśnie istota problemu.

Nieaktualne założenia

Prawdą jest, że analizy nt. centralnego portu lotniczego były prowadzone już od 20 lat przez wszystkie...