Spaghetti, mleko i uśmiech

źródło: REGINE DE LAZZARIS AKA GRETA

Sophia Loren (Rosa) i Ibrahima Gueye (Momo) w filmie „Życie przed sobą”, który w 2020 r. zrealizował syn aktorki, Edoardo Ponti

źródło: Silver Screen Collection/Hulton Archive/Getty Images

Sophia Loren jako dziedziczka wielkiej fortuny w brytyjskiej komedii „Milionerka” z 1960 r.

Po dekadzie nieobecności 86-letnia Sophia Loren wróciła na ekran i dzięki roli w „Życiu przed sobą", które wyreżyserował jej syn, uchodzi za jedną z mocnych kandydatek do oscarowej nominacji.

Magazyn „Time" zamieścił kiedyś na okładce jej zdjęcie z podpisem: „Ma długi nos, nierówne zęby, szyję żyrafy, zbyt okrągłe biodra i wielkie usta, biega jak piłkarski napastnik i jest absolutnie wspaniała". Sophia Loren po prostu zawsze miała coś, co trudno nazwać, ale co trzeba mieć, żeby uwieść widzów. Dziś niemal wycofała się z zawodowego życia. Mieszka w Genewie, w czasie pandemii z żyjącymi w USA synami – kompozytorem Carlo Pontim Jr i reżyserem Edoardo Pontim, a także czworgiem wnuków – kontaktuje się jedynie wirtualnie.

Na Netfliksie można ją za to oglądać w „Życiu przed sobą", który wyreżyserował Edoardo. Film zdążyli nakręcić jeszcze przed pandemią. – Zawsze chciałem zobaczyć matkę w „Głosie ludzkim" według Jeana Cocteau oraz w roli Rosy, bohaterki powieści „Życie przed sobą" Romaina Gary'ego – mówi Edoardo Ponti. 25-minutowy „Głos ludzki" zrobili sześć lat temu, teraz spełniło się drugie marzenie syna. Powieść Romaina Gary'ego, którą wydał pod pseudonimem Emile Ajar, została w 1975 roku uhonorowana Nagrodą Goncourtów. Autora udawał jego kuzyn, prawda wyszła na jaw dopiero po samobójczej śmierci pisarza. Powieściowe „Życie przed sobą" było monologiem kilkunastoletniego Algierczyka Momo, którego w Paryżu wychowywała eksprostytutka, stara Żydówka Rosa, nosząca w sobie traumę wojny i Holocaustu.

Po raz pierwszy...