Zwichrowana nowa normalność

autor zdjęcia: ANETA WAWRZYŃCZAK

źródło: Fotorzepa

Świat po pandemii? Ewa przywyknie: – Do maseczek na co dzień mogę się przyzwyczaić. Najwyżej przeprowadzę się na wieś. Maciek widzi plusy: – Nawet w dalsze trasy pojedziemy pociągiem, a nie samolotem. Podoba mi się taki romantyczny, XX-wieczny klimat podróży. Kacper ma duże obawy: – Nie warto poświęcać wolności w imię bezpieczeństwa.

Koronawirus, pandemia, zamykanie i otwieranie gospodarki, liczniki zakażeń, testów, zgonów i szczepień – tym od roku żyją media. Ludzie siłą rzeczy też, pewnie każdego dnia i pewnie w każdym domu tematy okołopandemiczne wychodzą przy różnych okazjach.

Przez to bliscy, rodziny, znajomi i jednoczą się, i dzielą. Dopiero co słyszałam na przykład taką historię: jest mąż i żona, on za szczepieniem, ona z obawami. Napięcie rośnie, w końcu mąż stawia sprawę jasno: szczepionka albo nie mieszkamy razem. Cóż robić, pani M. jest już po pierwszej dawce. Gdy oficjalnie Covid-19 przeszedł co najmniej co 14. Polak, trwa kolejny lockdown, podano prawie 7,8 mln dawek, pełne szczepienie otrzymało 2,1 mln chętnych, a rząd zachęca, bo to „jedyna nadzieja" na „nową normalność" – pytam trójki bliskich mi osób, co one na to.

Ewa

Ewa ma 35 lat, jest dziennikarką, niedawno zaszła w drugą, planowaną ciążę. W listopadzie 2019 roku została mamą po raz pierwszy, w styczniu gruchnął koronawirus, w marcu przyszedł do Polski, w kwietniu zmarł jej ojciec. Wszystko złożyło się na to, że Ewa bardzo boi się zarazy.

– Od początku byłam pewna, że to duża sprawa, że koronawirus do nas dotrze, że będzie katastrofa – mówi. Przeczuwała ją nie tylko na poziomie ogólnoświatowym, ogólnopolskim, ale też osobistym: skoro ojciec ma chore płuca, a wirus...