Zły to ptak, co liberalne gniazdo kala

Niektórym ludziom wolno więcej. Inne konsekwencje poniesie znany i ceniony przez liberałów gej, który krytykuje swoich dawnych przyjaciół i ich ideologiczny dogmatyzm, a inny los spotka za to samo prawicowego publicystę. Konsekwencje trzeba będzie jednak ponieść. Oto historie trzech tzw. mavericków – indywidualistów, którzy nie bali się krytyki mainstreamu.

Zderzenie cywilizacji? Starcie dobra ze złem? Wojna światów – krzyżowców z barbarzyńcami w tęczowych barwach? Można odnieść wrażenie, że tak wygląda dziś walka miedzy lewicą i prawicą (choć te terminy coraz mniej już znaczą) zarówno w USA, jak i w Polsce. Jest to w dużym stopniu prawda. Konserwatywne media i politycy prawicy sprzeciwiają się marszowi politycznej poprawności. Długi marsz marksistowskich haseł przez kolejne instytucje z koncepcji włoskiego komunisty Antonio Gramsciego w ostatnich kilku latach radykalnie przyspieszył. Spowolnił go na cztery lata Donald Trump, co poskutkowało w pierwszych miesiącach rządów administracji duetu Biden/Harris wyjątkowym legislacyjnym przyspieszeniem.

Co więcej, na liberalnych salonach coraz wyraźniej widać akceptację dla odwróconego rasizmu przeciwko białym oraz krytykę z pozycji feministycznych transgenderowej rewolucji w amerykańskich szkołach, którą popiera ekipa Joego Bidena. To drugie zjawisko jest szczególnie ciekawe z perspektywy kolejnego sporu, który przebiega wbrew utartym schematom, do jakich przyzwyczaiła nas polska optyka.

„Jak w nowym świecie można udowodnić swoją cnotę? Oczywiście będąc »antyrasistą«. »Sprzymierzeńcem« ludzi od LGBT. Podkreślając swoją żarliwą wolę zniszczenia patriarchatu – niezależnie od tego, czy jest się kobietą czy mężczyzną. A to rodzi problem...