Namysłowski. Pożegnanie z tytanem jazzu

autor zdjęcia: Filip Błażejowski

źródło: Forum

Żaden z naszych mistrzów nie przyczynił się w takim stopniu do popularyzacji jazzu w Polsce, jak wspaniały saksofonista, wybitny kompozytor, lider i cierpliwy nauczyciel. Zmarł 7 lutego w wieku 82 lat.

Swym odejściem przywołał czasy, kiedy wielu melomanów zaczynało przygodę z jazzem od jego albumów: „Kujaviak Goes Funky" (1975) i „Winobranie" (1973). Słuchanych w takiej właśnie kolejności, bo „Kujaviak" był bardziej rytmiczny, łatwiej wpadający w ucho, wręcz przebojowy, a „Winobranie" nowatorskie i wymagało osłuchania. Co ciekawe, wiele lat później młodsze pokolenia też wstępowały w jazzowe kręgi z tymi płytami w dłoniach, nierzadko winylowymi. Namysłowski potrafił zarazić słuchaczy radością muzykowania, entuzjazmem, spontanicznością, ale i powagą, bowiem do jazzu podchodził jak do najświętszej wartości.

Rodzina poinformowała o śmierci „Męża, Taty i Dziadka" w mediach społecznościowych, pisząc: „Z ogromną czułością posyłamy Państwa przed głośniki, aby mogli Państwo wspólnie uczcić pamięć Zbigniewa Namysłowskiego, słuchając jego nagrań. To, co dla Taty było bez wątpienia jedną z najważniejszych rzeczy, to muzyka jazzowa. Saksofonem i kompozycjami komunikował się ze światem najszczerzej i najgłębiej. Nie przestawał tworzyć, występować oraz nieustannie planował udział w koncertach już w najbliższych tygodniach. Jesteśmy przekonani, że jego muzyka przetrwa, a co za tym idzie Tata będzie zawsze z nami, a także z Państwem".

Pierwszy był puzon

Urodził się 9 września 1939 r. w pociągu, którym ewakuowała się jego rodzina z Wilna, gdy...