Kara umowna w nieskończoność?

Nie ma przepisu prawnego, który zakazuje zastrzegania kary umownej bez określenia jej pułapu.

Sąd Najwyższy w uchwale z 9 grudnia 2021 r. o sygn. III CZP 16/21 wskazał, że dopuszczalne jest zastrzeżenie kary umownej za zwłokę w wykonaniu zobowiązania w postaci określonego procentu ustalonego wynagrodzenia umownego za każdy dzień zwłoki, nawet jeżeli nie określono końcowego terminu naliczania kary umownej ani jej kwoty maksymalnej. W doktrynie i orzecznictwie są prezentowane różne poglądy na konieczność limitowania kary umownej. Nie sposób przesądzić, czy stanowisko zawarte w uchwale zostanie przyjęte powszechnie przez inne składy sądów i zakończy wieloletnie spory.

Są rozbieżności

Sprawa, w której zapadła uchwała, dotyczyła niewykonania w terminie prac budowlanych przez podwykonawcę. W umowie strony zamieściły postanowienie, że w razie zwłoki w wykonaniu umowy podwykonawca ma zapłacić wykonawcy karę umowną w wysokości 2 proc. wynagrodzenia wskazanego w umowie za każdy dzień zwłoki.

W wyroku oddalającym powództwo o zapłatę kary umownej sąd pierwszej instancji powołał się na wyrok Sądu Najwyższego z 22 października 2015 r. o sygn. IV CSK 687/14 stwierdzający, iż nieokreślenie w umowie końcowego terminu naliczania kar umownych ani ich kwoty maksymalnej, prowadzi do obciążenia zobowiązanego w nieokreślonym czasie, a więc w istocie tworzy zobowiązanie wieczne, niekończące się. Takie ukształtowanie zobowiązania nie spełnia należącego do jego istoty i wynikającego z...