Ludzie skargi piszą

Każdy może składać petycje,wnioski i skargi w interesie publicznym, własnym lub innej osoby.

Instytucja skarg kierowanych do organów sprawiedliwości, choć może i słuszna w założeniu, niestety często staje się narzędziem różnego rodzaju pieniaczy i frustratów. Uregulowanie postępowania w tym zakresie budzi pewne wątpliwości, które warto rozważyć dla ujednolicenia praktyki.

Zasady i tryb rozpatrywania skarg obywateli określają art. 41a do 41d u.s.p. Jest to regulacja nawiązująca do art. 63 Konstytucji RP, według którego każdy ma prawo składać petycje, wnioski i skargi w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą do organów władzy publicznej oraz do organizacji i instytucji społecznych w związku z wykonywanymi przez nie zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej. Tryb rozpatrywania petycji, wniosków i skarg określa ustawa.

W praktyce chyba każdy sąd, a nawet wydział ma swoich stałych skargowiczów, którzy w notorycznie nadsyłają skargi odnoszące się do prowadzonych lub dawno minionych spraw. Można odnieść wrażenie, że część z nich zawiesiła cel swojego życia na produkowaniu tych skarg. Jak bowiem inaczej ocenić sytuację, gdy ktoś codziennie przesyła po kilka obszernych pism, podnosząc wyimaginowane żale i pretensje. Konieczność rozpatrywania tych skarg powoduje znaczne zaangażowanie pracowników sekretariatów i wizytatorów, którzy mogliby z pewnością poświęcić swój czas na czynności znacznie...