Sportowe pranie brudów

Sportwashing to zjawisko stare jak sam sport. A jednak w ostatnich miesiącach, w obliczu zbliżającego się mundialu w Katarze i trwającej agresji na Ukrainę, widzimy, jak wielu z nas dało się nabrać.

W przemówieniu otwierającym piłkarskie mistrzostwa świata 2018 Władimir Putin powitał wszystkich w „otwartej, gościnnej i przyjacielskiej Rosji", a jego słowa transmitowane były w niemal wszystkich krajach. Kończąc pełne zwyczajowych frazesów przemówienie, powiedział, że wierzy, iż kibice, którzy przyjechali oglądać mundial na żywo z trybun, wyjadą za miesiąc z Rosji z nowo zawartymi znajomościami – z ludźmi, którzy „wyznają takie same wartości".

Gdy te słowa wybrzmiewały, okupacja Ukrainy już przecież trwała. Od ponad czterech lat rosyjskie wojska zajmowały Donbas, Putin dokonał już aneksji Krymu, a skoro jesteśmy przy piłce nożnej, to rosyjskie rakiety zdążyły spaść i uszkodzić stadion Szachtara Donieck – jedną z aren organizowanego przez Ukrainę wspólnie z Polską Euro 2012.

Świat sportu oczywiście zauważył wejście „zielonych ludzików" i zajęcie Krymu – nie sposób było odwrócić wzroku. Piłkarskie organizacje w swej mądrości rozdzieliły Rosję i Ukrainę we wszelkiego rodzaju losowaniach – tak by kluby z tych krajów lub reprezentacje nie mogły na siebie trafić. Na szczęście Ukraina odpadła w eliminacjach mundialu 2018, więc nikt nie musiał się głowić nad rozwiązaniem problemu i psuć Putinowi święta. Na przełomie czerwca i lipca 2018 r. do Rosji przyjechało ponad 1,5 mln zagranicznych turystów. Niektórych dziś stać na...