![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Bareja, czyli Wajda komedii
Są takie zwycięstwa, które mają gorzki smak. Zwłaszcza te pośmiertne. 35 lat temu odszedł Stanisław Bareja. Za życia nie doczekał się uznania, na jakie zasługiwał. Przeciwnie, był atakowany przez recenzentów, upokarzany przez kolegów i niszczony przez cenzurę.
Jednakże historia z dorobkiem tego wielkiego artysty filmowej komedii obeszła się wyjątkowo łaskawie – w przeciwieństwie do części jego krytyków. Im większy dystans dzieli nas od epoki komunizmu, tym lepiej widać, że to właśnie komedie tego twórcy są najważniejszym filmowym dokumentem późnego PRL-u. To humorystyczny rewers obrazów Andrzeja Wajdy, które z kolei stanowią zapis świadomości ówczesnych inteligentów i najważniejszych przemian społecznych tamtych czasów.
O tym, że „Bareja jest wiecznie żywy”, przekonujemy się codziennie w mediach, gdzie co druga absurdalna sytuacja nazywana jest „barejowską”. Tylko że współczesnemu odbiorcy trudno w ogóle...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
