Maestro nie nosi karabinu

Daniel Barenboim ogłosił rezygnację z kierowania swoim teatrem. Kończy się pewna epoka, bo to ostatni już dyrygent, który był dla świata autorytetem nie tylko muzycznym. Młodzi inaczej planują swoje kariery.

Dyrektorem muzycznym Staatsoper unter den Linden w Berlinie został w 1992 roku, odejść chce z końcem stycznia. Zmusiły go do tego kłopoty zdrowotne. Przez te trzy dekady uchronił swój teatr przed zakusami polityków, którzy po zjednoczeniu Niemiec uznali, że trzy duże teatry operowe w Berlinie to zbędny luksus. Wszystkie jednak – także za jego sprawą – działają do dzisiaj. A w XXI wieku bezboleśnie przeprowadził Staatsoper unter den Linden przez trwający kilka lat gruntowny remont zabytkowej siedziby, zapewniając wysoki poziom przedstawień, które trzeba było prezentować na tymczasowych scenach.

Niemcy darzą go wyjątkowym szacunkiem, jego stosunek do nich zmieniał się z latami. Gdy jako cudowne dziecko zapowiadające się na genialnego pianistę otrzymał od legendarnego dyrygenta Wilhelma Furtwänglera zaproszenie na koncerty z Berlińskimi Filharmonikami i on, i jego ojciec odpowiedzieli zgodnie, że w siedem lat po zakończeniu II wojny światowej przedstawiciel żydowskiej rodziny nie może grać dla niemieckiej publiczności.

Z Wagnerem do Izraela

Trzy dekady później dyrygował „Tristanem i Izoldą”, a następnie „Pierścieniem Nibelunga” Richarda Wagnera na festiwalu w Bayreuth, gdzie przez lata żona kompozytora i kolejni przedstawiciele rodziny zapraszali żydowskich artystów jedynie w rzadkich...