Wielka emigracja na dwóch kołach

autor zdjęcia: PAP/Panoramic

źródło: Rzeczpospolita

Michał Kwiatkowski nie pracuje już dziś na własny rachunek, tylko pomaga w peletonie innym

Przed tegorocznym sezonem aż 19 juniorów opuściło Polskę. To dla nich jedyna szansa, aby pójść w ślady Katarzyny Niewiadomej, Michała Kwiatkowskiego, Rafała Majki. W kraju młodzi kolarze nie mają perspektyw na rozwój.

Mimo że ciężko trenują i zarabiają niewiele, nie chcą rezygnować z pasji. Wyjeżdżają za granicę do małych klubów lub grup półzawodowych z Francji, Holandii, Belgii, Włoch. W kraju nie mają perspektyw, bo kluby upadają, nie ma grup zawodowych z prawdziwego zdarzenia, organizowanych jest coraz mniej wyścigów, a Polski Związek Kolarski (PZKol) nie ma pomysłu na program, który umożliwiłby im płynne i bezpieczne finansowo przejście z kategorii juniora do seniora.

– W Polsce szkolenie kończy się w wieku 18–19 lat po szkole średniej. Kolarze zazwyczaj kończą szkoły mistrzostwa sportowego w Toruniu, Świdnicy, Żyrardowie. One są dobre, poziom też jest w nich niezły, ale potem zaczynają się problemy. Nie ma profesjonalnej opieki i gwarancji rozwoju – mówi Jacek Kapela, ojciec Marka Kapeli, mistrza Polski juniorów w jeździe na czas.

Pierwsza możliwość to przejście do polskiego klubu, w którym jeżdżą zawodnicy do lat 23. Najlepsze to: Tarnovia Tarnowo Podgórne, Cartusia Kartuzy, Chrobry Głogów. Zarabia się niewiele, najwyżej tysiąc złotych miesięcznie.

Można też trafić do jednej z dwóch polskich grup półzawodowych należących do Continental Teams (trzecia ranga) – Mazowsze Serce Polski albo Voster Team. Dla młodych zarobki tam są również niewielkie i niepewne,...