Zielony pieniądz dla rolnictwa

Wprowadzenie praktyk niskoemisyjnych może skutkować lepszą oceną kredytową.

Współpraca w łańcuchu dostaw produktów rolno-spożywczych nigdy nie należała do najłatwiejszych. Branża ta z pewnością kojarzy się z napiętymi relacjami na linii dostawca–przemysł. Zasady tej współpracy w znacznej mierze determinują regulacje w zakresie obowiązkowych umów na dostawę, niedozwolonych praktyk handlowych, nadużywania pozycji konkurencyjnej czy sprawozdawczości. Sami zaś dostawcy i rolnicy chętnie podejmą temat niesatysfakcjonujących cen i warunków skupu surowca. Wydawałoby się zatem, że sprzedaż produktu rolnego to nieustająca walka rozbieżnych ze sobą interesów z dużym zaangażowaniem państwa i niewielką przestrzenią dla rynku.

Tymczasem dobrowolny rynek emisji z rolnictwa (ang. voluntary carbon market) zmienia powyższy paradygmat współpracy i łączy partnerów łańcucha rolno-spożywczego wokół współdzielonego celu, jakim jest poprawa potencjału glebowego produkcji, wiązania węgla organicznego...