Tragizm Wielkiej Szpery

autor zdjęcia: east news

źródło: Rzeczpospolita

Zdjęcie wykonane w getcie łódzkim w 1941 r. Na niewielkim obszarze Niemcy zgromadzili ok. 140 tys. Żydów (szacuje się, że na 1 km² przypadało 42 587 osób, a na jedną izbę sześciu lub siedmiu lokatorów). Niemal wszyscy zostali zamordowani przez hitlerowców

81. rocznica Wielkiej Szpery w łódzkim getcie uświadamia nam, że nie ma absolutnie żadnej granicy zła, której człowiek by nie przekroczył. Nawet jeśli w grę wchodzi życie bezbronnych dzieci.

Ten najmroczniejszy okres w historii ludzkości nie był wybredny w kwestii swoich ofiar. Łakomie pochłaniał zarówno żołnierzy wszystkich walczących stron, jak i cywilów z każdego państwa zaangażowanego w wojnę. Był tak samo bezwzględny wobec osób absolutnie wszystkich płci i w każdym wieku. Ze zrozumiałych względów ofiary dziecięce, a więc te najbardziej bezbronne, szczególnie działają na naszą wyobraźnię. Przykładów na zbrodnie przeciwko dzieciom w latach 1939–1945 niestety nie brakuje. Jednym z najbardziej poruszających jest chyba właśnie Wielka Szpera.

„Mały Oświęcim” w Łodzi

Zanim doszło do tej wołającej o pomstę do nieba zbrodni, musiał upłynąć określony czas, jaki hitlerowcy potrzebowali do przygotowania dla niej gruntu. Za miejsce jej przeprowadzenia obrali Łódź, polskie miasto przemysłowe, które – podobnie jak tysiące innych miast, miasteczek i wsi – pod okupacją stało się świadkiem niezliczonych zbrodni najeźdźcy. To właśnie w Łodzi Niemcy stworzyli „mały Oświęcim”, czyli obóz przeznaczony dla polskich dzieci uznanych za niewartościowe rasowo. W dziecięcym obozie przy ul. Przemysłowej nie było komór gazowych, gdyż zwyczajnie nie były one oprawcom potrzebne – swoje ofiary wykańczali ciężką fizyczną pracą, nieustannym biciem i przemocą, a także...