Akty prawa miejscowego w ujęciu konstytucji

Organ tworzący akt prawa miejscowego mógłby odwołać się do regulacji ustawowych oraz regulacji wydawanych w celu wykonania ustawy i w tym zakresie mógłby powołać się na definicję zawartą w rozporządzeniu.

Kontynuując problematykę dotyczącą aktów prawa miejscowego w ujęciu art. 94 Konstytucji RP, należy odnieść się również do zagadnień związanych z ich mocą prawną oraz do aspektu ich uzasadniania.

Wykonawczy charakter

W zakresie mocy aktu prawa miejscowego w judykaturze wywodzono, że należy przyjąć na gruncie regulacji rozdziału III Konstytucji RP (poświęconego źródłom prawa), iż wykonawczy w stosunku do ustaw charakter rozporządzenia oraz aktu prawa miejscowego, wiążący się m.in. z oparciem obu tych aktów na wyraźnym upoważnieniu ustawowym, nie powoduje przyznania tym aktom równej mocy prawnej.

To ostatnie prowadziłoby do przyjęcia, że późniejsze regulacje aktu prawa miejscowego mają w przypadku tożsamości przedmiotowej pierwszeństwo w stosunku do regulacji zawartych we wcześniejszym rozporządzeniu.

W konsekwencji powodowałoby to dysfunkcjonalność systemu źródeł prawa, w ramach którego w państwie jednolitym organizacyjnie i terytorialnie akt rangi rozporządzenia tworzony przez organ centralny i obowiązujący na terenie danego kraju mógłby nie mieć zastosowania na danym terenie w przypadku odmiennej regulacji aktem prawa miejscowego wydanym na podstawie upoważnienia ogólnego zawartego np. w przepisach ustrojowych.

Mogłoby to dotyczyć także definicji legalnych przyjętych przez obydwa te rodzaje aktów....