Wieża Babel globalnej sztuki

autor zdjęcia: Fundacja Andrzeja Wróblewskiego

źródło: Rzeczpospolita

„Rozstrzelany. Rozstrzelanie z gestapowcem” Andrzeja Wróblewskiego, 1949. Wystawa czynna do 24 listopada

autor zdjęcia: Jacek Cieślak

źródło: Rzeczpospolita

„Astronauta-uchodźca VIII, 2024” Yinki Shonibare’a

Polski pawilon na Biennale użyczył schronienia ofiarom rosyjskiej agresji na Ukrainę, artystom i uchodźcom.

Gdyby nie pawilony Polski i Ukrainy z Biennale Weneckiego, czyli największej prezentacji sztuki współczesnej na świecie, nie można byłoby się dowiedzieć, że od dwóch lat trwa pełnoskalowa agresja Rosji na Ukrainę. Czynny, jak gdyby nic, pawilon Rosji o tym nie świadczy. Rosyjscy artyści nie mieli odwagi kuratorki Ruth Patir, która nie otworzy izraelskiego pawilonu do czasu zawieszenia broni w Strefie Gazy i uwolnienia zakładników.

Ukraińskie karaoke

Reszta artystów, zgodnie z hasłem Biennale „Obcokrajowcy są wszędzie”, przedstawia problemy migracji oraz rozlicza ludzkość z win wobec kobiet, mniejszości seksualnych, z rasizmu i kolonializmu. Tę liberalno-lewicową perspektywę rząd Zjednoczonej Prawicy chciał „zbalansować” sztuką Ignacego Czwartosa o Polsce w kleszczach między Niemcami i Rosją i żołnierzach wyklętych. Na szczęście minister Bartłomiej Sienkiewicz wysłał do Wenecji projekt „Powtarzajcie za mną II” lwowskiej Open Group (Yuriy Biley, Pavlo Kovach i Anton Varga) z kuratorką Martą Czyż.

W ciemnej sali pawilonu w Giardini natykamy się na rząd mikrofonów ustawionych przed ekranem, gdzie wyświetlane są relacje świadków wojny w Ukrainie. Twórcy ekspozycji mają świadomość, że nawet...