Odtworzenie Izraela jest historią, która pilnie potrzebuje opowiedzenia

autor zdjęcia: Government Press Office

źródło: Rzeczpospolita

Teodor Herzl – współtwórca syjonizmu, ideologii odrodzenia narodowego Żydów poprzez stworzenie w Palestynie własnej siedziby narodowej oraz odrodzenie hebrajskiego jako języka narodowego – urodził się 2 maja 1860 r., zmarł 3 lipca 1904 r. Na zdjęciu jego pogrzeb w Wiedniu zorganizowany cztery dni po śmierci

autor zdjęcia: Bogusław Chrabota

źródło: Rzeczpospolita

Wzgórze Herzla w Jerozolimie – Teodor Herzl leży tam samotnie na szczycie, a reszta wybitnych przywódców Izraela w grupach niżej na wzgórzu – opowiada Philip Earl Steele

Proponuję odejście, choćby częściowe, od holokaustocentryzmu na rzecz syjonizmu. Aby Izraelczycy i Polacy skupili się na pozytywnej historii sukcesu, jakim było odrodzenie izraelskiego państwa. Jest przecież kilkunastu „ojców współczesnego Izraela” z dzisiejszych ziem polskich, których można by wspólnie uczcić. Rozmowa z Philipem Earlem Steele’em, amerykańskim historykiem

120 lat temu zmarł Teodor Herzl, twórca syjonizmu. Co zostało z jego wizji?

To prawda, że Teodor Herzl był najważniejszym przywódcą syjonistycznym XIX wieku, ale nie był twórcą syjonizmu. Przed nim było bardzo wielu ważnych syjonistów, i to dosłownie z całej Europy. Również z ziem polskich. Jest rabin Kaliszer z Torunia, redaktor Dawid Gordon z Ełku, rabin Mohylewer z Radomia i Białegostoku... Ale tak, dzięki swojej pozycji w pierwszej lidze europejskich dziennikarzy Herzl przyciągnął bezprecedensową uwagę do sprawy. Miał również geniusz organizacyjny i współtworzył solidne struktury, które z czasem rozwinęły się w nowoczesne państwo żydowskie: regularne Kongresy Syjonistyczne, Organizację Syjonistyczną, Żydowski Fundusz Narodowy i to, co dziś nazywamy Bankiem Leumi, czyli bankiem narodowym.

Tuż po jego przedwczesnej śmierci (miał zaledwie 44 lata) ruch syjonistyczny jednak jako taki w dużej mierze wysechł. Organizacja Syjonistyczna oczywiście nadal istniała, Kongresy nadal się odbywały, ale masowe odejścia i ogólna apatia nękały wszystko do tego stopnia, że można mówić o generałach bez armii w okresie poprzedzającym I wojnę światową.

Dawid Ben Gurion opuścił swoje rodzinne miasto Płońsk w 1906 roku i osiedlił się w Erec...