Niemądra uchwała SN

W uchwale dotyczącej Dariusza Barskiego skład orzekający pomylił problemy: obowiązywania ustawy i czasowego ograniczenia kompetencji prokuratora generalnego do przywrócenia do służby czynnej i powołania prokuratorów.

Ostatnio uwagę przykuła uchwała SN z 30 września 2024 r., I KZP 3/24, stwierdzająca – zgodnie z komunikatem na stronie SN – że przepisy, na podstawie których prokurator Dariusz Barski został w 2016 r. przywrócony do służby, miały i mają nadal moc obowiązującą, a tym samym został skutecznie powołany na urząd prokuratora krajowego. Pierwszorzędnym problemem nie jest, że została ona wydana w tzw. składzie neosędziowskim, lecz to, że jest niepokojąco wątpliwa. Skład orzekający pomylił bowiem problem obowiązywania ustawy z problemem czasowego ograniczenia kompetencji prokuratora generalnego do przywrócenia do służby czynnej i powołania prokuratorów.

Trzeba czytać łącznie

Uchwała wskazuje wprost: „Przepisy art. 47 § 1 i 2 ustawy z 28 stycznia 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo o prokuraturze (DzU z 2016 r., poz. 178 z późn. zm.) nie mają charakteru epizodycznego i nie zawierają ograniczenia temporalnego dotyczącego ich obowiązywania. Przepisy te mają charakter ustrojowy i obowiązują nadal, do czasu ewentualnego wyeliminowania w sposób przewidziany prawem. (…) W konsekwencji, skoro podjęcie stosownej decyzji o przywróceniu prokuratora w stanie spoczynku do służby czynnej w trybie art. 47 § 1 i 2 (…), a następnie powołanie go przez prezesa Rady Ministrów, na wniosek prokuratora generalnego, na stanowisko pierwszego zastępcy prokuratora...