Niemieckie zbrodnie na ludności cywilnej w Belgii

autor zdjęcia: Rudolf Dührkoop /Wikipedia

źródło: Rzeczpospolita

Karl von Bülow (1846–1921) – feldmarszałek (od stycznia 1915 r.), dowódca 2. Armii niemieckiej w czasie Wielkiej Wojny

autor zdjęcia: Fotostudio Hermann Noack Wikimedia Commons

źródło: Rzeczpospolita

Generał Walther von Lüttwitz (1859–1942) 25 sierpnia 1914 r. wydał rozkaz o spacyfikowaniu belgijskiego miasta Louvain

autor zdjęcia: BEW

źródło: Rzeczpospolita

Jeden z licznych plakatów z serii „Remember Belgium” przypominających o niemieckich zbrodniach na belgijskiej ludności cywilnej w pierwszych miesiącach Wielkiej Wojny. Miały przekonać młodych mężczyzn do służby wojskowej. W języku polskim hasło na dole mogłoby brzmieć: „Zapisz się już dziś!”

Wielka Wojna kojarzy się bardziej z gehenną walczących w okopach żołnierzy niż z masakrami cywilów. Ale do okrutnych zbrodni dochodziło już w sierpniu 1914 r., w pierwszych dniach światowego konfliktu.

28 lipca 1914 r., równo miesiąc po zamachu w Sarajewie na austro-węgierskiego następcę tronu Franciszka Ferdynanda i jego żonę Zofię, cesarstwo Franciszka Józefa wypowiedziało wojnę Serbii. Data ta uznawana jest za symboliczny początek I wojny światowej. Już kilka dni później, na początku sierpnia, armia Cesarstwa Niemieckiego sprzymierzona z Austro-Węgrami wmaszerowała do Belgii i Luksemburga, mimo że były to państwa wówczas neutralne. Niemcy pogwałcili jednak status tych krajów, gdyż – działając zgodnie z przygotowanym kilka lat wcześniej planem Schlieffena (opracowanym w 1905 r. z myślą o prowadzeniu wojny jednocześnie z Francją i Rosją) – zamierzali dokonać ataku na Francję właśnie z terenu Belgii.

W celu nadania swoim działaniom pozoru przestrzegania wojennego prawa najpierw zwrócili się do Belgii z żądaniem przepuszczenia przez swoje terytorium wojska mającego uderzyć na Francję. Niemcom szczególnie zależało bowiem na ominięciu francuskiego systemu fortyfikacji, nazywanego systemem Séré de Rivières’a, wzniesionego w końcu XIX w. po przegranej wojnie francusko-pruskiej (1870–1871). Belgia odrzuciła jednak to ultimatum, a co więcej – zezwoliła Francji na prowadzenie ewentualnego kontrataku ze swoich ziem. Król Belgii Albert I zadeklarował stanowczo, że „rządzi narodem,...