Krew na paryskim bruku

autor zdjęcia: AFP

źródło: Rzeczpospolita

Publiczne wykonywanie kary śmierci było odarte z powagi, stając się jedynie jarmarczną rozrywką

Zdjęcia paparazzi z ostatniej publicznej egzekucji we Francji spowodowały, że władze zrezygnowały z tej metody karania przestępców. Pokaz miał działać odstraszająco, a był jedynie rozrywką dla gawiedzi.

17 czerwca 1939 r. na placu przed więzieniem Saint-Pierre w Paryżu zebrało się ponad 1000 osób. Na placu stała wykonana z ciemnego wypolerowanego drewna gilotyna. Hałaśliwy tłum czekał na wyprowadzenie skazańca Eugena Weidmanna, który miał być sprawiedliwie ukarany za wielokrotne porwania i zamordowanie co najmniej sześciu osób.

Egzekucje zwykle odbywały się przed świtem, ale podnieceni gapie doprowadzili do jej opóźnienia o godzinę. Dzięki temu fotoreporterzy mieli dobre światło i udało im się wykonać serię zdjęć, a nawet nakręcić krótki film. Zrobili je potajemnie z okien mieszkania z widokiem na Place Louis-Barthou. Dziś powiedzielibyśmy, że były to zdjęcia paparazzi. Następnego dnia fotografie zostały opublikowane na czołówkach wszystkich francuskich gazet.

W tłumie gapiów znalazł się towarzyszący zaprzyjaźnionemu dziennikarzowi 17-letni wówczas Christopher Lee, późniejszy aktor znany z ról Draculi czy Sarumana we „Władcy pierścieni” (Lee zmarł 7 czerwca 2015 r.). W swojej autobiografii opisał „potężną falę wycia i wrzasku”, która powitała pojawienie się Weidmanna na ulicy. W filmie dokumentalnym z 1998 r. wspominał, że nie mógł się zmusić, aby patrzeć na egzekucję: „Odwróciłem głowę, ale słyszałem” – mówił.

Zbrodnia

Jean de...