W sanatorium z amerykańskimi braćmi

źródło: Rzeczpospolita

Stephen i Timothy Quay działają jak jeden organizm. Mówią o sobie, że są jednym bytem

autor zdjęcia: mat. pras.

źródło: Rzeczpospolita

Zrealizowanie filmu „Sanatorium pod Klepsydrą” bracia Quay uważają za naturalną kontynuację swojej przygody z twórczością Brunona Schulza

Gdy zaczęliśmy czytać Brunona Schulza, poczuliśmy, że wchodzimy do świata, o którym nie mieliśmy pojęcia, a jego proza jest w stanie popchnąć nas w świat nowych metafor i nowej metafizyki – mówią bracia Quay, twórcy filmowej wersji „Sanatorium pod Klepsydrą”.

Na ten film czekali nie tylko miłośnicy, a właściwie wyznawcy twórczości Brunona Schulza, których nie brakuje. Po wielu perypetiach, głównie finansowych, braciom Quay udało się zakończyć ekranizację „Sanatorium pod Klepsydrą”. Efekt jest imponujący, o czym mogli się już przekonać widzowie ostatniego festiwalu w Wenecji. Teraz film trafił do polskich kin.

Zainteresowanie najsłynniejszych bliźniaków światowej animacji – Stephena i Timothy’ego Quay – mroczną, niepokojącą i niezwykle inspirującą wyobraźnią Brunona Schulza, grafika, malarza, a przede wszystkim jednego z największych indywidualności polskiej literatury XX wieku, datuje się od niemal czterech dekad. Świadectwem tego była opowiedziana przez nich „Ulica krokodyli” z 1986 roku, która stała się od razu jednym z najważniejszych osiągnięć ich filmowej twórczości. I niemal otarła się o Złotą Palmę festiwalu w Cannes.

– Wielokrotnie się zdarza, że o niektórych zjawiskach dowiadujemy się przypadkowo. Tak było i tym razem – stwierdzili bracia Quay, kiedy zapytałem ich o początki zainteresowania twórczością Brunona Schulza. – Dostaliśmy jego opowiadania i kiedy zaczęliśmy je czytać, poczuliśmy, że wchodzimy do świata, o którym wcześniej nie mieliśmy pojęcia. Zrozumieliśmy, że proza Schulza jest w stanie popchnąć nas w inny wymiar myślenia, w świat nowych metafor i nowej metafizyki. Czytając jego „Traktat o...