Raj jest dla wesołych, piekło dla ponuraków

autor zdjęcia: Riccardo De Luca - Up/Shutterstock

źródło: Rzeczpospolita

Chrześcijanin pogrążony w smutku jest kiepskim chrześcijaninem – mówi Franciszek. Na zdjęciu papież pozdrawia wiernych na pl. św. Piotra w Watykanie po uroczystości Zesłania Ducha Św.

źródło: Rzeczpospolita

Nasz Bóg się uśmiecha, a my zostaliśmy stworzeni na Jego podobieństwo. Powinniśmy więc Go naśladować. Może nawet śmiać się z Boga, żywiąc do Niego uczucie, jakim darzymy naszych ojców, lub kiedy żartujemy z osób, które kochamy.

Nadzieja przynosi nam uśmiech. Poczucie humoru i dowcip są konieczne, by wytrwale dźwigać nasz krzyż i stawiać czoło trudnościom. Celna definicja pisarza Romaina Gary’ego pasuje tutaj jak ulał. Ironia jest dla niego manifestacją god­ności i „potwierdzeniem wyższości istoty ludzkiej nad tym, co ją spotyka”.

W dzieciństwie nauczyli nas tego rodzice. W Argenty­nie mieliśmy wielu świetnych komików, jak choćby Niní Marshall. Za czasów dyktatu­ry Pedro Pablo musiała nawet wyemigrować. Pepe Biondi był synem neapolitańskich imigrantów uro­dzonym w barrio Barracas. Ta dzielnica Buenos Aires za­wdzięcza swoją nazwę składom, barakom i rzeźniom, które w XVIII wieku zaczęły masowo wyrastać wzdłuż brzegów Río Matanza. Opowiadając o swoim pochodzeniu, wspo­minał, że jego ojciec zdecydował się wyemigrować do Baires, ponieważ powiedziano mu, że ulice są tam brukowane złotem. Po przyjeździe zdał sobie sprawę, że nie są nawet wyasfaltowane, i chcąc mieć co jeść, musiał sam się o to zatroszczyć. Bardzo wcześnie, by pomóc finansowo rodzi­nie, Pepe Biondi zaczął występować jako akrobata cyrko­wy. Wkrótce, wyróżniając się naiwnym, błazeńskim stylem, dzięki pokazom, filmom i telewizji stał się sławny w całej Ameryce Południowej. Pamiętam również długie kolejki do kin na „Mały światek Don Camilla” [1952 r. – red.], według satyrycz­nego...