Czasowe przesunięcie na inne stanowisko – jakie błędy stwierdzają kontrole?

Przepisy kodeksu pracy pozwalają pracodawcy na przesunięcie pracownika do innej pracy bez uzyskiwania jego zgody. Kadrowi muszą jednak pamiętać o obowiązujących ograniczeniach.

Kodeks pracy przewiduje możliwość powierzenia pracownikowi innej pracy niż zapisana w umowie o pracę, bez dokonywania wypowiedzenia zmieniającego oraz konieczności uzyskania zgody samego pracownika. Kontrole inspekcji pracy pokazują jednak, że służby kadrowo-płacowe popełniają szereg błędów przy korzystaniu z tej możliwości.

Tylko przy uzasadnionych potrzebach pracodawcy

Prawo pracodawców do czasowej zmiany rodzaju wykonywanej przez pracownika pracy wprowadza art. 42 § 4 kodeksu pracy. Zgodnie z przywołanym przepisem wypowiedzenie dotychczasowych warunków pracy lub płacy nie jest wymagane w razie powierzenia pracownikowi w przypadkach uzasadnionych potrzebami pracodawcy, innej pracy niż określona w umowie o pracę na okres nieprzekraczający trzech miesięcy w roku kalendarzowym, jeżeli nie powoduje to obniżenia wynagrodzenia i odpowiada kwalifikacjom pracownika.

Sąd Najwyższy w wyroku z 8 sierpnia 1979 r. (sygn. akt I PR 55/79) wyjaśnił, że pod pojęciem uzasadnionych potrzeb pracodawcy należy rozumieć uzasadnione potrzeby zakładu pracy jako całości, a nie tylko jednostki (komórki) organizacyjnej, do pracy, w której pracownik został skierowany. Natomiast z wyroku SN z 13 października 1999 r. (sygn. akt I PKN 293/99) wynika, że pojęcie potrzeb pracodawcy z art. 42 § 4 k.p. nie obejmuje zmiany zakresu obowiązków pracownika z powodu stanu jego zdrowia....