Wracajmy do tradycyjnych mediów. To nasza szansa
Skończyliśmy z elitaryzmem, „redaktorstwem” i „bonżurami”. Każdy ma prawo głosu. Każdy tego prawa używa. I pojawił się problem.
Świetnie pamiętam swój pierwszy kontakt z „wielką” telewizją. Był rok 1992. Trochę przypadkiem los rzucił mnie z prowincjonalnego Krakowa do stolicy, a konkretnie w samo jej medialne serce, a więc na plac Powstańców, gdzie w przedwojennym budynku mieściła się Telewizyjna Agencja Informacyjna. Jedyne – całkiem na serio – miejsce, w którym w tamtym czasie produkowano dla telewizji, królowej mediów, informację.
Już sama nazwa budziła szacunek. Nowoczesny logotyp TAI (nazwa zastąpiła Dyrekcję Programów Informacyjnych – DPI z czasów komuny) nawiązywał do wzorców światowych i nawet jeśli odrobinę kojarzył się z orientalistyką, to w pomykających po stolicy polonezach z napisem TAI czuliśmy się jak wybrańcy niebios. Ekipy reporterskie składały się wtedy przynajmniej z czterech osób, z cwaniakującym zazwyczaj operatorem kamery na czele i reporterem świeżego chowu, więc nie do końca pewnym siebie. Większość z nas, których wtedy ściągnięto do Warszawy, było świeżego chowu. Byliśmy przedziwną mieszanką ludzi z różnych miast i różnych proweniencji, których łączyło jedno –...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta


![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)