Alarm dla polskiego Kościoła

źródło: Rzeczpospolita

Subiektywizm i sentymentalizm podlany mocno sosem posłuszeństwa obecnemu papiestwu kontra fundamentalizm i literalna do bólu interpretacja tekstów przedstawiana jako wierność Tradycji. Wnioski z debaty Marcina Zielińskiego z Dawidem Mysiorem na kanale Rymanowski Live nie są dla Kościoła w Polsce pocieszające.

To były chyba najdłuższe trzy godziny w moim życiu. Kontra między Mysiorem a Zielińskim prowadzona przez Bogdana Rymanowskiego dłużyła mi się niemiłosiernie, i gdyby nie wyraźna prośba redakcji, wiele razy w ciągu tego czasu bym z jej oglądania zrezygnował. I nie chodzi o to, że tematy były nieciekawe, bo niewątpliwie każda z poruszonych kwestii mogłaby posłużyć za kanwę do o wiele dłuższej, inspirującej i fascynującej rozmowy. Problemem było głównie to, że niestety (przy całej mojej osobistej sympatii dla starego znajomego, jakim jest Marcin Zieliński) obaj goście nie mieli adekwatnej wiedzy teologicznej, uciekali od trudności i sprzeczności, jakie niesie ze sobą każdy system intelektualny (a takim jest także doktryna katolicka), a także budowali fałszywe poczucie całkowitej jednolitości nauczania Kościoła.

Stracone szanse

Tak było, gdy niemal na początku Bogdan Rymanowski poddał pod dyskusję temat apokatastazy. Obaj panowie od razu uciekli w wygodne zapewnianie, że oczywiście piekło istnieje, i że oczywiście nie jest puste, choć – jeśli dobrze poszukać, to nawet Jan Paweł II miał wypowiedzi, w których rozważał taką możliwość. Milczeniem, mam nadzieję, że nie wynikającym z niewiedzy, pominięto także całą wielką tradycję wschodnią, która wspiera nadzieję na puste piekło (by wymienić tylko Orygenesa czy Izaaka Syryjczyka ze starożytności, a także Paula Evdokimowa i Sergiusza Bułgakowa z czasów...