Król Herod Żyd

źródło: Rzeczpospolita

Ani Herod, ani żaden inny mieszkaniec świata rzymskiego nie uważał, że jednoczesne bycie Żydem i Rzymianinem stanowi jakikolwiek problem tożsamościowy.

Jak bardzo żydowski w oczach innych Żydów i Rzymian był król, któremu Rzym przyznał królestwo i który w imieniu rzymskiego imperium sprawował rządy? Mimo desperackich prób Antygona Hasmoneusza, który usilnie starał się zdyskredytować Heroda w oczach nowych władców i zarzucał mu, że jako Idumejczyk jest tylko w połowie Żydem, Rzymianie postrzegali go jako „Heroda Żyda”. Współczesny królowi (choć nieco od niego młodszy) Strabon opisywał Heroda jako rodowitego Judejczyka. Na wspomnianych wcześniej amforach z winem przysłanych z Italii do Masady w 19 r. p.n.e. znajdują się łacińskie inskrypcje, które wymieniają „króla Heroda Żyda” jako ich nabywcę. Także w odbiorze samego Heroda taka identyfikacja była jak najbardziej poprawna. Czuł się on tak dumny ze swojej żydowskiej tożsamości, że Mikołaj z Damaszku rzekomo wymyślił – tylko po to, by zadowolić króla – jego genealogię, która miała dowodzić, że wywodzi się on z żydowskiej elity przybyłej do Judei z Babilonii w czasach króla Cyrusa w VI wieku p.n.e. Co jednak to bycie Żydem oznaczało w czasach Heroda w świecie zdominowanym przez Rzym? Czym dla samego władcy była jego przynależność do narodu wybranego?

Co oznaczało żyć jak Żyd

Ani Herod, ani żaden inny mieszkaniec świata rzymskiego nie uważał, że jednoczesne bycie Żydem i Rzymianinem stanowi jakikolwiek problem...