Można rozmawiać, ale nie zawsze warto

autor zdjęcia: Mirosław Stelmach

źródło: Rzeczpospolita

Wywiad Bogdana Rymanowskiego z prof. Grażyną Cichosz spotkał się ze stanowczą krytyką i wywołał debatę na temat wolności słowa i standardów dziennikarskich.

Wolność słowa nie jest prawem samym dla siebie, a wzywanie do weryfikacji treści nie jest cenzurą. Jeśli zgodzimy się na nieskrępowaną swawolę retoryczną, zwłaszcza w kwestiach newralgicznych, jak medycyna, to jej ofiarami padną najsłabsi.

Wywiad Bogdana Rymanowskiego z prof. Grażyną Cichosz spotkał się ze stanowczą krytyką i wywołał debatę na temat wolności słowa i standardów dziennikarskich. Kto obejrzał tę rozmowę, ten nie może się dziwić dyskusji, którą spowodowała. Badaczka, szczycąca się tytułem profesorskim, mówiła nieprawdę za nieprawdą. W siódmej minucie (6:35) rozmowy z Rymanowskim stwierdziła, że „30 lat temu nie było nieswoistych stanów zapalnych jelita, choroby Leśniowskiego–Crohna”. Tymczasem Antoni Leśniowski opisywał tę jednostkę chorobową w 1903 r. Po godzinie (59:09) prof. Cichosz powiada, że w 2015 r. Francuzi wycofali aspartam. To również nie jest prawda. Co więcej, na stronie EFSA (European Food Safety Authority), której rozstrzygnięciom Francja podlega jako członek UE, można znaleźć informację, że spożywanie aspartamu jest bezpieczne dla zdrowia. Oczywiście najlepsze było pod koniec. Prof. Cichosz skonstatowała, że jedną z przyczyn autyzmu są szczepionki (1:08:55). Tymczasem twierdzenie to zostało obalone dawno temu, a sama hipoteza była produktem fałszerstwa naukowego, którego dopuścił się brytyjski lekarz Andrew Wakefield.

Na szczęście w tym przypadku instytucje nowoczesnej sfery publicznej zadziałały bardzo sprawnie. Od razu eksperci i weryfikatorzy zaczęli publikować materiały, które punkt po punkcie obalały tezy postawione przez prof. Cichosz. Ciekawa jednak była reakcja Bogdana...