![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Sprzedane, ale dlaczego
Orzekanie przepadku przedmiotów
Sprzedane, ale dlaczego
Przestępca spieniężający przedmioty pochodzące z przestępstwa myśli o korzyści, a nie o orzeczeniu ich przepadku.
Ponadpółtoraroczny okres obowiązywania kodeksu karnego z 6 czerwca 1997 r. był niewątpliwie czasem testowania nowych rozwiązań. Okazało się, że wiele z nich wymaga korekty, przy czym część błędów powstała już w toku prac parlamentarnych, kiedy wprowadzano zmiany, nie analizując ich powiązań z innymi przepisami (L. Gardocki, Błędy i ich konsekwencje, "Rz" z 6 grudnia 1999 r.). Zwracają m.in. uwagę niektóre aspekty konstrukcji prawnokarnej przepadku przedmiotów.
Zgodnie z art. 44 §: 3 in fine k.k. gdy orzeczenie przepadku przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa (instrumenta sceleris), jest niedopuszczalne ze względu na niewspółmierność do wagi popełnionego czynu, sąd może orzec nawiązkę na rzecz skarbu państwa. W piśmiennictwie wyrażono wątpliwość, czy zasadne jest orzekanie nawiązki jako świadczenia zastępującego orzeczenie przepadku...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
