Przyglądać się Niemcom

Przyglądać się Niemcom

W tajniki języka niemieckiego wprowadził mnie, z końcem lat trzydziestych, kierownik niemieckiej szkoły pan Ehresmann, co znaczy dosłownie "człowiek honoru". Robił to cierpliwie i zręcznie, i już wkrótce nie tylko śpiewałem: "Fuchs du hast die Gans gestohlen, Gibt się wider hier" (lisie, ty ukradłeś gęś, oddaj ją z powrotem"), czytałem niemieckie bajki i wierszyki, ale i swobodnie pisałem gotyckim alfabetem.

Wzrastałem właściwie w dwóch kulturach i do dziś, kiedy odczuwam zmęczenie lekturą pliku polskich gazet, biorę do ręki hamburski "Spiegel" i czytam o dramatycznych dziejach sarkofagu Goethego czy poglądach pedagogicznych Schillera.

Pan Ehresmann był wobec rodziców uprzedzająco grzeczny. Obcałowywał mamine rączki, nie omieszkał tytułować ojca dyrektorem, pieszczotliwie gładził brata i mnie po głowach. Lubiłem go, choć wiedziony dziecinną intuicją niechętnie odbierałem nadmiar uprzejmości wobec rodziców i słodyczy wobec nas - dzieci.

W październiku 1939 r. pan Ehresmann zjawił się przed drzwiami naszego domu w hitlerowskim mundurze, wyraził niezadowolenie, że nie wróciliśmy jeszcze z wakacji, i zażądał od gosposi wydania cennego zbioru znaczków, które z ojcem od lat zbieraliśmy. To...