Telewizja Moich Marzeń

źródło: PAT

Dzisiejsi Starsi Panowie mogliby bronić człowieka przed ogłupiającą poprawnością

Czasami miewam szalone marzenia o malutkim złotym przycisku, za pomocą którego mógłbym przywołać na ekranie Polską Telewizję Narodową

Niestety, najlepszy nawet telewizyjny pilot nie jest wehikułem czasu zdolnym przenieść nas choćby do epoki Mariana Terleckiego czy Wiesława Walendziaka, nie wspominając już o erze Macieja Szczepańskiego, kiedy wprawdzie panował terror, zniewolenie, zastój oraz komunistyczna indoktrynacja, ale mimo to powstawały wspaniałe spektakle i filmy, a osobom utalentowanym udawało się przebić na ekran. Ale od czego sprawcza siła imaginacji. Zawsze mogę sobie wyobrazić Telewizję Moich Marzeń.

W telewizji tej królują Prawda, Mądrość i Elegancja, dziś trzy wielkie nieobecne w mediach, szyderczo zwanych publicznymi.

Jest jeszcze czwarta gracja, bez której nie sposób pokochać pozostałych – Atrakcyjność. Tylko ona sprawia, że odbiorca z własnej woli chce coś oglądać. Wiadomo, można widza zanudzić, wygłaszając pogadankę o perwersyjnym seksie, i wzbudzić jego najżywsze zainteresowanie, opowiadając o filozofii czy muzyce współczesnej. Decyduje osobowość przemawiająca z ekranu. I naprawdę, żeby zainteresować, nie musimy stawiać rozmówców na głowie czy wprawiać kamerę w taniec świętego Wita.

Oczywiście nie należy mylić atrakcyjności z tandetą, łatwo przyswajalną jak big mac i równie zamulającą. Epidemia intelektualnej słoniowatości niestety się rozwija, tylko jest mniej widoczna fizycznie niż efekty stołowania się w fast foodach.

Na szczęście w Telewizji Moich Marzeń,...