Kraj skazany na dryf?

autor zdjęcia: Bartosz Siedlik

źródło: __Archiwum__

źródło: __Archiwum__

Dotychczasowy rozwój Polski z pewną przesadą można porównać do zachowania pijaka, który w rozpadającym się domu w dzień pije alkohol, a w nocy kawę – twierdzą eksperci

Po ponad 20 latach dość chaotycznej transformacji Polska powinna już zbudować własny model rozwoju i „obsługującą" go politykę. Chodzi o własny model nie w sensie kolejnej ideologicznej drogi gospodarczej, ale o ambitną strategię rozwoju uwzględniającą lokalne uwarunkowania, dopasowaną do możliwości i potrzeb. Od czasu upadku komunizmu nie została przyjęta żadna długofalowa polityka rozwojowa. Gdyby w ten sposób postępowała jakakolwiek duża firma, dziś w najlepszym razie chyliłaby się ku upadkowi.

W Polsce jednak utrwaliło się przekonanie, że strategia to planowanie, a planowanie to zło. Co prawda premier Donald Tusk jest pierwszym szefem rządu, który dysponuje projektem takiej strategii, przygotowanym przez zespół swoich doradców. Jednak przyjęcie jej w kształcie, jaki wynika z diagnozy „Polska 2030", byłoby całkowicie sprzeczne z jego filozofią rządzenia. Dlatego strategia pozostaje na papierze, a nasz kraj skazany jest na – opisany w przywołanej diagnozie – dryf, czyli wzrost bez rozwoju.

Pasożytniczy charakter

Trzeba pamiętać, że wzrost gospodarczy nie jest tożsamy z rozwojem. Szczególnie jaskrawym tego przykładem jest Grecja, gdzie przyzwoity wzrost PKB finansowany był w dużej mierze transferami z budżetu UE i regularnym przyrostem taniego (do czasu) zadłużenia kosztem produktywności gospodarki. Wzrost polskiego PKB oparty jest głównie...