![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Kupujący wierzytelność nie powinien wystawiać faktury
Nabywca należności nie świadczy usługi. Nie odprowadza więc z tego tytułu VAT. Tak wynika z wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 27 października 2011. Całkowicie zmienia on dotychczasową praktykę. Może to oznaczać konieczność korygowania rozliczeń za ostatnie pięć lat
Zbycie wierzytelności jest specyficzną transakcją na gruncie VAT. Jej konsekwencje budzą bowiem wątpliwości zarówno zbywającego, jak i nabywcy. Wynikają one przede wszystkim z niejednolitej wykładni dyrektywy VAT.
Dotychczasowe podejście
Wierzytelność jako uprawnienie do żądania spełnienia świadczenia jest niewątpliwie prawem majątkowym. Z perspektywy zbywcy sprzedaż wierzytelności jest zatem zbyciem prawa majątkowego.
Dotychczas zbycie wierzytelności własnych traktowane było jako czynność niepodlegająca VAT. Wątpliwości pojawiały się natomiast po stronie nabywcy (jeśli nabywa wierzytelności poniżej wartości nominalnej). Zgodnie z przeważającą praktyką organów podatkowych, potwierdzaną przez część sądów administracyjnych, tego typu transakcje podlegały VAT według stawki podstawowej.
Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z 16 lutego 2010 (I FSK 2104/08) stwierdził, że nabywca uwalnia sprzedawcę od wierzytelności, oszczędzając temu ostatniemu ryzyka i kosztów posiadania takiej wierzytelności. Świadczy więc usługę. W takiej sytuacji uznawano, że podstawą opodatkowania była różnica między wartością nominalną wierzytelności a ceną, po jakiej jest ona zbywana.
Podejście to nie tylko budziło wątpliwości na gruncie przepisów o VAT, ale również powodowało negatywne konsekwencje dla...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
