Zgubiona pałeczka

źródło: Foka/Forum

„Piłsudczykowska propaganda sukcesu”? Lokomotywy z Chrzanowa wędrują w świat via Gdynia

źródło: Archiwum

Zaolziańska euforia po latach ciążyła Wańkowiczowi

autor zdjęcia: Radek Pasterski

źródło: Fotorzepa

Nowe warszawskie mosty cieszą kierowców i scenarzystów seriali, ale nadal mamy kłopot z symbolem sukcesu i modernizacji III RP

Czy udało nam się przenieść do naszych czasów entuzjazm, jaki towarzyszył obywatelom II Rzeczypospolitej, i jaki zdołał uchwycić Melchior Wańkowicz w swojej „Opowieści o polskim Magnitogorsku"?

Lektura „Sztafety", zamykającej właśnie 16-tomową edycję „Dzieł" Melchiora Wańkowicza dokonaną przez wydawnictwo Prószyński i S-ka, jest – jak twierdzi autor wstępu do niej Błażej Brzostek – „dana wtajemniczonym – wiedzącym, co działo się później". No tak, wszystkie cztery wydania „Sztafety" miały miejsce w tym samym 1939 roku. 1 i 17 września uczyniły z tej książki, w zamierzeniu autora będącej podsumowaniem dwudziestolecia wolnej Polski i spojrzeniem w przyszłość, pozycję kompletnie anachroniczną.

Zastanawiające, w jak wielu miejscach tej obszernej książki Wańkowicz zawarł stwierdzenia i postulaty antytotalitarne. To zresztą z tego powodu „Sztafeta" nie została przyjęta entuzjastycznie przez koła wojskowe zarzucające pisarzowi nadmierny krytycyzm w przedstawianiu polskiej rzeczywistości. Tymczasem krytycyzm ten powodowany był nadzieją na uczynienie z biednego środkowoeuropejskiego kraju państwa nowoczesnego, silnego, w przyszłości być może mocarstwa. Modernizacja, tak jak ją wówczas rozumiano, oznaczała industrializację, rozbudowę przemysłu, zwłaszcza przemysłu ciężkiego. To dlatego od strony graficznej „Sztafeta" za pomocą dziesiątek zdjęć usiłuje pokazać te zmiany, jakie dokonywały się na ziemiach polskich. W skrócie rzec by można, że...