Jak skonstruować umowę sponsoringu, aby była pożyteczna dla obu stron

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

Grzegorz Godlewski prawnik, DLA Piper

Głównym obowiązkiem podmiotu sponsorowanego jest ujawnianie fundatora, w tym np. jego nazwy lub logo we wskazanej w kontrakcie formie w trakcie uprawiania działalności sportowej

W świecie współczesnego sportu sponsoring jest zjawiskiem powszechnym. W idealnych warunkach podmiot sponsorowany zyskuje dzięki niemu środki umożliwiające skuteczną rywalizację sportową, a podmiot sponsorujący możliwość dotarcia do szerokiego kręgu odbiorców, którzy w przyszłości mogą stać się jego potencjalnymi klientami.

Jednak mimo wszechobecności zjawiska sponsoringu i niewątpliwych korzyści z niego płynących wydaje się, że właściwy sformalizowany kształt w postaci umowy precyzyjnie określającej obowiązki i prawa każdej ze stron przybiera on stosunkowo rzadko. To zaś może niekorzystnie wpływać na jego skuteczność, czyli w praktyce na opłacalność sponsoringu zarówno dla sponsora, jak i sponsorowanego.

Jest nienazwana i bez definicji

Umowa sponsoringu w prawie polskim jest umową nienazwaną, brak bowiem ogólnych uregulowań jej dotyczących, choćby takich jak w przypadku powszechnie zawieranych umów sprzedaży czy najmu. Nie ma zatem także legalnej definicji umowy sponsoringu, która wyznaczałaby podstawowe obowiązki i prawa każdej ze stron.

W praktyce przyjęło się, że umowa sponsoringu to umowa dwustronnie zobowiązująca, na mocy której sponsor dokonuje na rzecz sponsorowanego tzw. odpłatnego przysporzenia w zamian za wykonanie przez sponsorowanego pewnych czynności, które mają na celu utrwalenie lub spotęgowanie...