Islam, demagogia, polityka

źródło: AP

Telewizor w muzułmańskim domu: można oglądać programy Al-Dżaziry albo – kto ciekaw świata – Fox News...

Syria jest najdobitniejszym przykładem, jak cynicznie można wykorzystywać religię, aby zdobyć głosy wyborców

– Dlaczego uważa pan, że dziewczynek nie powinno się wysyłać do szkoły, a kobiety trzeba trzymać w domach? – zapytano mułłę zaraz po piątkowym kazaniu.

– Bo tak nakazuje Koran.

– A ma pan żonę?

– Mam.

– A kiedy zachoruje, chce pan, żeby jej lekarzem była kobieta czy mężczyzna?

– Oczywiście, że kobieta!

– Skąd ma się wziąć ta kobieta lekarz, skoro twierdzi pan, że dziewczynek nie wolno posyłać do szkół, a kobiety, zamiast pracować, mają siedzieć w domach?

Rozmowa miała miejsce kilka tygodni temu w Kabulu, ale równie dobrze mogłaby się odbyć w dowolnym czasie w wielu innych państwach muzułmańskich. I zapewne skończyłaby się dokładnie tak samo szybko i w równie niemiłej atmosferze.

Pół biedy, gdy Koranem zasłaniają się niewykształceni mułłowie, głosząc brednie w małych meczetach. Problemy się zaczynają, gdy bzdury powtarzają ludzie uważani za autorytety. Przykład? Choćby najnowszy: w połowie maja podczas seminarium Stowarzyszenia Praw Człowieka w Rabacie publicysta Ahmed Assid przekonywał, że należy zmienić podręczniki szkolne, bo „zapisane w nich wzywanie ludzi, by podążali za islamem poprzez posługiwanie się przemocą i przymusem, to terroryzm". Słynny salaficki kaznodzieja Mohammed Fizazi natychmiast ogłosił, że Assid powinien być sądzony za obrazę proroka. Inni posunęli się jeszcze dalej, wzywając do „uciszenia" Assida....