Budynki przedsiębiorcy nie zawsze z najwyższą stawką

Sam fakt posiadania nieruchomości przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą nie oznacza, że powinna od niej zostać naliczona większa danina. Tak wprawdzie twierdzi fiskus, ale sądy coraz częściej mają inne zdanie

Ustawa z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych nakłada na radę gminy obowiązek uchwalenia stawek podatku od nieruchomości, określając ich maksymalną wysokość. Wysokość stawek podatku od gruntów i budynków lub ich części uzależniona jest od ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania. Stawki najwyższe przewidziane są dla gruntów oraz budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Znaczne różnice

Różnica pomiędzy wysokością stawek podatku od nieruchomości, które są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, a wysokością stawek przewidzianych dla nieruchomości pozostałych jest znacząca. Za budynek lub jego część związaną z działalnością gospodarczą przedsiębiorca zapłaci prawie 3 razy więcej podatku niż za nieruchomość zakwalifikowaną do kategorii „pozostałe". W przypadku gruntów – 2 razy więcej.

Co decyduje o obciążeniu

Kluczem do określenia właściwej stawki podatku od nieruchomości jest stwierdzenie, czy dany grunt lub budynek jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wskazówka w tym zakresie zawarta jest w regulacjach ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Prawodawca zdefiniował w jej art. 1a ust. 1 pkt 3, że budynki i grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to takie, które są w posiadaniu...