Trzej Królowie i jeden bankier

źródło: Wikimedia Commons

„Adoracja Trzech Króli” Gentile da Fabriano. Sokolnik (Strozzi) – tuż za trzecim z Królów

źródło: Wikimedia Commons

„Najkonniejszy orszak” pod lazurowym niebem braci Limbourg

źródło: Wikimedia Commons

Lud miejski, jego trudy i zabawy u republikanina Lorenzettiego

Bankierskie rody zamawiały „Pokłon Trzech Króli" niemal u każdego ważniejszego artysty swoich czasów. Skąd to zamiłowanie? Bo to jedyny przykład w całej Ewangelii, kiedy ktoś zamożny daje Bogu pieniądze, a w każdym razie złoto i inne cenne podarki.

Obsypywanie Najwyższego takimi darami było gestem godnym bankierów, a poza tym w jakiś sposób rehabilitowało potępianą przez Kościół lichwę! Dzisiaj nazywamy to „praniem brudnych pieniędzy" – tyle że kilkaset lat temu sankcje nie były światowe, lecz pozaświatowe.

W 1420 roku, kiedy Gentile da Fabriano maluje „Adorację Trzech Króli", bankier Palla Strozzi był najbogatszym człowiekiem Florencji z kapitałem ponad 100 tysięcy florenów. Rodzina trzyma z Medyceuszami, co ważne, bo jak zawsze połączenie władzy politycznej i gospodarczej dawało wielką przewagę nad konkurencją: pozwalało pozyskiwać intratne kontrakty, nawiązywać zagraniczne więzi, zyskiwać przyjaźń monarchów i zwiększać udział w rynku. Władza dawała też możliwość nękania konkurencji, a nawet wykańczania gospodarczych rywali podatkami.

Przeliczanie zasobów finansowych władców Florencji na dzisiejszą wartość euro czy dolara jest zadaniem karkołomnym. Jaką taką pomocą może być dzisiejsza wartość złota i fakt, że floren nie był „psuty". Pieniądz bity od 1252 roku zawierał 3,53 grama 24-karatowego złota, co oznacza, że wartość samego kruszcu w monecie wynosi dzisiaj około 150 dolarów. Tak więc sam kapitał Banco Strozzi wynosiłby obecnie 15 milionów dolarów, a gdzie depozyty, posiadłości, dzieła sztuki, kosztowności, budynki?

Strozzi kupuje ziemie w okolicy Florencji,...