III RP w 3D

źródło: vatican.va

Mędrcy potrafią rozmawiać. Zwykłym zjadaczom chleba częściej zdarza się wygłaszanie monologów

źródło: Plus Minus

W epoce, kiedy nikt już zgoła nie jeździ drezyną, nie tnie kłód dwuręczną piłą, nie kuje żelaza, zapomnieliśmy prawie 
o satysfakcji, jaką może dawać wspólny wysiłek dwóch osób: 
a przecież czymś bardzo podobnym są starania dwóch rozmówców dociekających prawdy.

„Intelektualna historia III RP. Rozmowy z lat 1990–2012" Andrzeja Nowaka ukazała się drukiem wczesną jesienią tego roku, ale jak dotąd nie ukazało się zbyt wiele jej omówień. Podobna chwila milczenia zdarza się po wydaniu leksykonów, encyklopedii, wielkich syntez historycznych: w świecie zdominowanym przez efekciarzy rozpisujących jedną myśl na kilkaset stron niełatwo jest przyswoić i przetrawić podobną porcję wiedzy. Tym trudniej podjąć rozmowę o książce wykraczającą poza proste wyliczenie rozmówców.

Takiego wyliczenia trzeba jednak dokonać choćby dlatego, że wydawcy tomu, ostentacyjnie stroniąc od efekciarstwa, zrezygnowali z okładkowej banderoli w jaskrawych barwach, z kanonady nazwisk wyliczonych tłustym drukiem na grzbiecie. A przecież są to hasła, które natychmiast uruchamiają wiązki skojarzeń, rozmówcy, jakich chciałoby się mieć na Polach Elizejskich, nazwiska, które wyliczać można trójkami, jakby puszczało się w ruch potężne armie: Brodski, Bukowski, Podhoretz, Życiński, Rymkiewicz, Wandycz, Lasota, Salij, Staniszkis.

Rozmowy istotne

Jednych zwiedzie brak nazwisk na okładce, inni zawahać się mogą, czytając podtytuł „Rozmowy" – bo mało który gatunek literacki został przecież na naszych oczach równie boleśnie zdegradowany. Co kojarzy się dziś z „rozmową", jakie teksty opatrywane są tym tytułem?...