Nawracanie prawem

autor zdjęcia: Dorota Awiorko-Klimek

źródło: Rzeczpospolita

Polskie państwo wykazuje chroniczną niemoc, by wyegzekwować swą niezależność od Kościoła – twierdzi autor. Na zdjęciu: ingres metropolity lubelskiego abp. Stanisława Budzika

źródło: materiały prasowe

Skoro Kościół rzymski w Polsce nie czuje się związany arcykonserwatywną konstytucją 
z 1997 roku, być może nadszedł wreszcie czas, 
by ją zmienić – pisze pastor protestancki.

Niedawno w świątecznym wydaniu „Gazety Wyborczej" ukazał się obszerny wywiad z profesorem Andrzejem Zollem na temat klauzuli sumienia. Były rzecznik praw obywatelskich w spokojny i stonowany, wydawałoby się, sposób proponuje wyjście z impasu.

Jednak uważny czytelnik dostrzeże, że jego sposób interpretacji prawa i proponowane rozwiązania tylko pogłębią problemy, z którymi od 1989 roku boryka się polskie państwo: ustępowanie religii na każdym kroku i chroniczna niemoc, by, chociaż w najmniejszym stopniu, wyegzekwować niezależność państwa od Kościoła.

Cesarzowi, co cesarskie

W reakcji na sprawę doktora Chazana prof. Zoll postuluje bardzo daleko idące zmiany legislacyjne. Mają one oczywiście zapewnić nietykalność sumienia katolików, dyskryminowanych rzekomo przez Radę Etyczną Polskiej Akademii Nauk. Jednak jego wyczulenie na konstytucyjne prawa obywateli znika, gdy padają pytania o sytuację naruszania wolności sumienia niekatolików, np. poprzez nauczanie katechezy w szkole. Dotychczas aktywny i kreatywny prawodawca nagle odpowiada niezobowiązującym i mało prawniczym „smutkiem" czy „oburzeniem". Lejąc krokodyle łzy, żadnych zmian legislacyjnych nie proponuje, zasłaniając się tym, że Trybunał nie bada praktyki, ale prawo in abstracto – co nie jest do końca precyzyjne. Niekatolicy nie doczekają się zmian, bo profesor zdaje sobie sprawę, że oznaczałoby...