Granice informacji publicznej

autor zdjęcia: Krzysztof Skłodowski

źródło: Fotorzepa

Agnieszka Piskorz-Ryń, doktor prawa z Uniwersytetu im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego

Rz: Prawo do informacji publicznej nie ma charakteru bezwzględnego. Na całym świecie podlega rozmaitym ograniczeniom. Czy można wskazać jakieś generalne ograniczenia tego prawa?

Agnieszka Piskorz-Ryń: Aktem prawnym, który wyznacza – na poziomie międzynarodowym – granice prawa do informacji publicznej jest konwencja z Tromsø. Reguluje ona zasady dostępu do dokumentów urzędowych. Określa, że ograniczenia powinny, po pierwsze, wynikać precyzyjnie z przepisów prawa, po drugie, być konieczne w demokratycznym społeczeństwie, a po trzecie, proporcjonalne do celu. Wskazuje również wartości czy interesy, ze względu na które prawo do informacji może być ograniczone.

A jeżeli mielibyśmy wskazać jakieś rodzaje informacji, które z pewnością nie powinny być udostępniane?

Będą to przede wszystkim wszelkie informacje dotyczące bezpieczeństwa państwa. Ale nie tylko. Dostęp do informacji może być również ograniczony ze względu na potrzebę ochrony prywatności osób fizycznych czy tajemnicy przedsiębiorstwa. Ten katalog wyłączeń zawarty w konwencji z Tromsø wskazuje na kilkanaście interesów, których ochrona może uzasadniać ograniczenie prawa do informacji.

Jak te ograniczenia wyglądają w polskim prawodawstwie? Co na ten temat mówi konstytucja czy ustawy?...